κάπου στις αρχές ανακαλύπτουν το ''είναι'' σου
πριν καν μάθεις να αρθώνεις - νερό.
Μεγαλώνεις.
Μουσικές και χρώματα,
ουράνια τόξα στο δωμάτειό σου
και προχωράς,
σε μπλε γραμμές τετραδίου.
Βρίσκεις έναν βράχο και κάθεσαι.
Βρίσκεις έναν βράχο και κάθεσαι.
Σαν τον Ξέρξη παρακολουθείς τη ναυμαχία.
Σε πιάνει αηδία από το αίμα και λες να αλλάξεις θέση.
Σηκώνεσαι
Σηκώνεσαι
και προχωράς ,
για κάποιο λόγο βρίσκεσαι σε μάχη ξανά.
Μα να που το ουράνιο τόξο, δεν έχει τελικά ξεθωριάσει!
Και να που φέτος έμαθες το ''πάω αργά γιατί βιάζομαι''!
Θα τελειώσω αυτό που άρχισα
κι έπειτα θα αρχίσω να ζω .