Η πρώτη ποιητική συλλογή του Θωμά Νικολάου εκδόθηκε και διατίθεται στα βιβλιοπωλεία:
Ιανός, Ευριπίδης και Μωβ σκίουρος από τις εκδόσεις Λογότεχνον.
Διάθεση και ηλεκτρονικά στο
http://www.logotechnon.gr
Δεν θα κάνω κριτική αυτή τη φορά, άλλωστε για να 'μαι ειλικρινής δεν το έχω μελετήσει ακόμα.
Όμως θα μιλήσω για το Θωμά όπως τον γνώρισα εγώ. Κοινωνικοπολιτικά ρομαντικός, αγωνιστής,
χαμηλών τόνων, οξύς, εξαίρετου ήθους, με πένα που καίει, γράφει μελάνι κόκκινο, του έρωτα,
της επανάστασης, της χαμένης νιότης εφηβικών ονείρων.
<<Αν είναι έμπνευση η τρέλα δεν ξέρω!
Καθώς μαζεύω τα κομμάτια μου
που σκόρπισες στο ροζ ξενοδοχείο...
Όλα ήταν σε τάξη
πατώματα, μπαλκόνια
και πιο πολύ εκείνα τα σεντόνια
που σε χόρταινα γυμνή.
Το άδειο παράθυρο δεν είχε φεγγάρι
και το τασάκι που έσπασες
δεν κόλαγε στις λέξεις
που ήθελα να ξεστομίσεις
για να σε νοιώσω.
Για να σε νοιώσω όπως δεν
με γνώρισες ποτέ!
Σ' αγαπούσα τον Αύγουστο
όταν τα τζιτζίκια τρέχανε
από δωμάτιο σε δωμάτιο
για να σε δουν να καίγεσαι.
Για να νοιώσουν κι αυτά
λίγη από τη γοητεία
που ελευθέρωσε το καλοκαίρι, σκοτώνοντας
το δημοσιοϋπαλληλικό σου ύφος.
Δεν ήτανε γιορτή όταν σε γνώρισα.>>
Απόσπασμα από πρωτότυπο ποίημα του Θωμά.
Καλοτάξιδο και
Καλή μας ανάγνωση!
