Nα βγαίνεις, να μιλας με κόσμο, να ακούσεις τι έχουν να σου πουν.
Αυτό κάνω τον τελευταίο καιρό, ξέρεις τι άκουσα?
Πως πρέπει λέει να φύγουν γιατί θα γίνουμε πολλοί,
Δεν κατάλαβαν ότι πουθενά δεν χωράμε.
Όταν τα πόδια φτάσουν να χτυπήσουν το κεφάλι υπάρχει πρόβλημα, λέει, θα το δεις ...
Θα παρακαλάς να μην ήσουν εδώ. Μα όπου και να 'σαι είσαι στη θέση τους. Έγινες αυτοί..
Κι όσοι δεν το 'χουν βιώσει .. πώς να καταλάβουν.
Στο δρόμο η ζωή δεν αφήνει στάλες μαραμένων τριαντάφυλλων.
Αφήνει γέλιο, μοίρασμα και αγάπη.
Μη δίνεις σημασία, λέει, άστους να λένε.
Και ένα κάρο ντεπόσιτα ψάχνουν χώρο να δώσουν.
Ντεπόζιτα απο καβάντζες ''χρεωσέ τα στη φωτιά''
Γύναμαι όλοι μετανάστες, Γίναμε όλοι καλλιτέχνες
μέσα σε χρωμάτων παλέτες που στάζουν
εκείνες τις δακρισμένες ελπίδες και άλλα γλυκανάλατα
κάλαντα σκόρισαν παντου...
