Γιατί στα μάτια των ανθρώπων δεν βλέπω χρώμα
αλλά ακούω τη μελωδια της ψυχής τους..
Δεν μεγάλωσα ακόμα ... Ξαγρυπνω με το παράθυρο ανοιχτό,
να έρχονται οι νεράιδες ν' αφήνουν παραμύθια στο προσκέφαλο
κι ένα φωτάκι ανοιχτό να τρομάζει το τέρας στη ντουλάπα..
Δεν μεγάλωσα ακόμα, στεναχωριεμαι αν δεν με παίζουν τα παιδιά κ νιώθω μόνη,
προσμονωντας μια αγκαλιά. Δεν μεγάλωσα ακόμα.
Γράφω τραγούδια και ζωγραφίζω τους τοίχους
με στίχους λουλούδια.
Δεν μεγάλωσα ακόμα.. ερωτευμένη με τον ερωτα,
πλατωνική, γητεύτρια φιλιών που γεννούν τα όνειρα,
σε παράλληλα σύμπαντα ανάβω ακόμα φωτιές...
Δεν μεγάλωσα ακόμη στην ηχώ της φωνής της
ακούω του φεγγαριού το ηχόχρωμα κ φτιάχνω με άμμο ήλιους και κάστρα,
σε ουράνια τόξα πάνω περπατω και στροβιλιζομαι σε δίνες χορεύοντας χορό των Αχαιών ...
Δεν μεγάλωσα ακόμα ...
Ή δική μου μαμά είναι η καλύτερη απ όλες.
