Καλέ μου φίλε
ξέρω μας λείπουν τα φτερά
κι ανάσα μας καμιά φορά βαραίνει
Είναι που φύγαν οι εποχές
και τώρα πια τους εραστές
τίποτα δεν τους δένει
Είναι που πέρασε ο καιρός
και που δεν έχεις χρόνο
που δεν μ'αγάπησες ποτέ
ίσως αυτό και μόνο
Με φύλλα φθινοπώρου
τις γιάνω τις πληγές μου εγώ
καπνός κι οινόπνευμα
γεμίζουν τις αυγές μου εδώ
κι οι μέρες προσπερνάνε
Σκέψεις στο νου μου ένα σορό
θεριά που παίζουνε κρυφτό
σε έναν λαβίρυνθο στενό
στήνουν χορό
φεγγάρια που πονάνε
Και να μπορούσα στο μυαλό σου μπω
να ξεχαστώ απ΄τα δικά μου
να ξεχαστώ απ΄τα δικά μου
στη μελωδία που σκαρώνεις
να δω τις λύπες πώς λυτρώνεις
φωτιά μου
Καλέ μου φίλε
ξέρω μας λείπουν τα φτερά
κι έμπνευση κοστίζει
Μέρες σαν τούτες εδώ
φουμάρω και διαβάζω Ρεμπώ
κι έξω απ΄το παράθυρο χιονίζει
Καλέ μου φίλε ξέρε σε σκέφτομαι συχνά
τι κι αν όλα έχουνε πια αλλάξει
τι κι αν όλα έχουνε πια αλλάξει
για μένα πάντα θα 'σαι η φωτιά
που βάζει την ψυχή μου σε τάξη
Πού και πού σου γράφω κι ένα ποιήμα
κι ακούω τραγούδια μας παλιά
κι ένα ποτήρι με Jack Daniels
μου κρατάει συντροφιά
Κάπου εδώ θα σε αφήσω
κι αν ανταμώσουμε ξανά
δυο ζευγάρια φτερά θα φροντίσω
να βρω να μας βάλω
δεν γράφω άλλο
τα λέμε
φιλιά
