Δυόμιση μέρες μάτωνε
και έτρεμαν τα χέρια και τα πόδια.
Νερό δεν είχε για να πιεί
μήτε φαί να φάει.
Περπάταγε μερόνυχτα βουνά λαγκάδια
και προσευχόταν,
σε εναν θεό, που θεό δεν έχει.
Θνητός αθάνατος.
Πόσοι άραγε θα πνιγούν μεθαύριο
και ποιος θα ναι ο επόμενος στόχος ..
Saturday, 16 April 2016
#diarynotes
Η σκέψη μου ξεπέρασε το σύνορο του χάρτη
σαν ζωγραφιά μικρού παιδιού
το χρώμα έξω απ΄τις γραμμές.
Μες στο κουτί, κουτί μου ξύλινο
προσπαθώ να σε κάψω.
Δέκα κι ένα παραμύθια θα ξεθάψω
θα γράψω ένα ακόμη
και θα τ'αφιερώσω στη μικρή.
Συνειρμοί και τίποτα ουσιαστικό που θέλω να πω.
Λίγο από τον πληρωμένο χρόνο μου να σου χαρίσω.
Ήταν η μέρα εικοσιδύο του Μάρτη που είχα πεθάνει ένα χρόνο ήδη.
Και κοίτα τώρα, περάσαν δυο χρόνια και είμαι εδώ.
Να μου πληρώνουν το χρόνο που σου γράφω τραγούδια.
Subscribe to:
Posts (Atom)