σαν ζωγραφιά μικρού παιδιού
το χρώμα έξω απ΄τις γραμμές.
Μες στο κουτί, κουτί μου ξύλινο
προσπαθώ να σε κάψω.
Δέκα κι ένα παραμύθια θα ξεθάψω
θα γράψω ένα ακόμη
και θα τ'αφιερώσω στη μικρή.
Συνειρμοί και τίποτα ουσιαστικό που θέλω να πω.
Λίγο από τον πληρωμένο χρόνο μου να σου χαρίσω.
Ήταν η μέρα εικοσιδύο του Μάρτη που είχα πεθάνει ένα χρόνο ήδη.
Και κοίτα τώρα, περάσαν δυο χρόνια και είμαι εδώ.
Να μου πληρώνουν το χρόνο που σου γράφω τραγούδια.
No comments:
Post a Comment