Μια γλυκία μελαγχολία ένα γλυκό δράμα
κι ένα παράπονο που σου γεμίζει την ψυχή
Ένα συναίσθημα μια λύτρωση και δάκρια συνάμα
σε κάνουν να αισθάνεσαι στεγνή μες στη βροχή
Και η ψυχή σου αδειάζει
και η βροχή κοπάζει
Μια πίκρα από ζάχαρη ένας καημός μέλι
φοβάσαι γιατί εκείνος ακόμα εσένα θέλει
Και όλα στο μυαλό είναι μπλεγμένα
καρδιά από αισθήματα χαμένα
Κι η πίκρα σου να λιώνει
σα φλόγα μες στο χιόνι
Μια αέναη μορφή νεράιδα του Νότου
κραυγή μες στη σιγή δυνάμωμα του κρότου
σε κάνει να ξεχάσεις πόνο γλυκό απο έρωτα
να θες να ταξιδέψεις πέρα από τα πέρατα
Κι ύστερα νιώθεις κάθαρση αιώνια ευτυχία
νιώθεις την κάθε σου στιγμή και ζεις με ηρεμία
Κι η πίκρα σου να λιώνει σα φλόγα μες στο χιόνι
Και η βροχή κοπάζει ανάσα μες στ'αγιάζι
Σεπτ. 2005
