Χωρίς συνοχή

Να δες τώρα!

πάλι για σένα μιλάω λογική! 

Προέρχεσαι απ' τη γλώσσα 

γίνεσαι σκέψη 

ή/και το αντίθετο
Και χάνομαι στα σοκάκια της θλίψης... 

Στάλες βροχής τα ρήματα 

πάνω σε κόκκινη άμμο 

και χάμω δυο νότες ξέμπαρκες 

να σου θυμίζουν ζωή.

Ξέχασα πάλι ν' απλώσω τα ρούχα! 

ξέχασα να γράψω κι εκείνο το γράμμα... 

είναι που ήρθες πάλι και με άφησες στεγνή!

Ποιος έρωτας μάτια μου;

Ακόμα στο άλφα είμαστε, 

μέχρι το έψιλον... 

τρία γράμματα δρόμος, 

δύο τσιγάρα 

κι ένα τσουβάλι μοναξιά .

Χωρίς συνοχή 

Χωρίς νόημα 

Σκόρπια λόγια 

όπως εσυ.