Εδώ μεγάλωσες ...
έφτυσες αίμα
και το γάλα της μάνας που δεν ήπιες ποτέ..
Βόλτες σε γραμμές
παράλληλες του τραίνου
συγκέρασμα του τώρα και του τότε
νύχτες φεγγάρια
που ανταμώνουν το ξημέρωμα
υπό των ήχων μελωδίας που σε στοίχειωσε
ημέρα Κυριακή
Την αιώνια φυγή σου κανείς δεν λησμόνησε
μόνο τα μάτια κάτι φίλων που ακόμα σ'αγαπούν
για τις νύχτες που κάψατε πνευμόνια και χάχανα
Να βρίσκεστε, να χάνεστε ξανά
η ζωή να κυλά σε ρυθμούς
που κανείς δεν επίλεξε
και όσα σου λείπουν να χαράζουν τις αυγές σου
με μάτια υγρά, χέρια παγωμένα
ν' αγαπάς μονάχα έναν
που μοιάζει σε σένα
που μοιάζει με το όνειρο
που θες να ξεχάσεις κάθε που κοιμάσαι
και όλα όσα φοβάσαι
να φέγγουν στον ήλιο ξανά ..
