σε είδα μια μέρα στα κλεφτά
πάλι μακριά μου σ'εχω
της σιωπής μου συντροφιά
Χρόνια που πέρασαν αιώνες
σταγόνες γέλιου μ'έλουσαν
μία ματιά χίλιες εικόνες
τα τραγούδια μας, γέρασαν
Φοβάται ο πρίγκιππας
κι η κούκλα χωμάτινη
πράττουμε άλογα
της ζωής μας στιγμές
ο μάγος ξεψύχησε
ο καβαλάρης μας χάθηκε
πήγαν χαμένες οι προσευχές
τη διαμαντένια προβλήτα
μας την βυθίσανε
πήραν φωτιά
οι παλιές μας κραυγές
μάσκες τα πρόσωπα
δεν μας έμεινε τίποτα
να ονειρευτούμε τις χαραυγές
Μία πυξίδα μόνο κρατάω
και την ανάμνηση
της παιδικής μας χαράς
φώτα που σβήνουν
κι άλλα που ανάβουν
γλυκός ο έρως της λησμονιάς
