Πρωτότυπο

Τον μάγεψε η βροχή
στάλα στάλα τις μάξεψε τις λέξεις
σ'ένα ποιήμα που έσταζε δάκρια ποτάμι
σαν αυτό που διασχίζει την πόλη που μένω
χωρίς όνομα- μόνο αγάπες σε λουκέτα
κλειδωμένες στα κάγκελα - προσοχή στην αποβάθρα...

Να αφαιρείς του είπα
να κολλάς λέξεις ανόμοιες μεταξύ τους
να παίζεις, να εναλλάσεις τις στροφές.

Μα το πρωτότυπο
πάντα, κρύβει τον πόνο
τον πόθο, το ''είναι''
της τρέλας της έμπνευσης
που μύρωσε το χαρτί και το μελάνι που γράφει.