Στρώσε με νυχτολούλουδα το δρόμο που διαβαίνω
πάρε μια στάλα δάκρυ μου μάθε με ν΄ανασαίνω
Δως μου και δυο φιλιά καλά θα τα κρατήσω
δεν θα ρωτήσω τίποτα τίποτα θα ρωτήσω
Βάλε μου δυο φτερά, στον ήλιο μη καούνε
φτιάξε και μου κι ένα φυλαχτό φωνές να αντηχούνε
Κι έλα να φύγουμε μαζί στ΄ονείρου το ταξίδι
τίποτα μην μας πονά τίποτα μη μας πνίγει
Εγώ εσύ και τ΄όνειρο μοναδική αλήθεια
και δείξε μου τη διαφορά μ΄ωραία παραμύθια
